Σαμπατιέ, Πωλ

(Sabatier). Γάλλος χημικός (Καρκασόν 1854 – Τουλούζη 1941). Μαθητής του Μπερτελό στο Κολέγιο της Γαλλίας, έγινε αργότερα καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τουλούζης (1884 - 1930). Πραγματοποίησε ενδιαφέρουσες έρευνες για την ταχύτητα της αντίδρασης στα χλωριούχα μέταλλα, στα χρωμικά αλκάλια, στα μεταφωσφορικά. Το όνομά του είναι ειδικά συνδεμένο με τη μελέτη των καταλυτικών μεθόδων στις οργανικές συνθέσεις, και ειδικά με τη μελέτη της δραστικότητας του νικελίου σε λεπτό διαμερισμό, κατά τις αντιδράσεις υδρογόνωσης και αφυδρογόνωσης. Οι έρευνές του είχαν σημαντικές πρακτικές εφαρμογές σε πολλούς τομείς της σύγχρονης βιομηχανικής χημείας, ιδιαίτερα στις μεθόδους σκλήρυνσης των ελαίων και στην υδρογόνωση των υδρογονανθράκων που προέρχονται από την επεξεργασία του πετρελαίου. Συγκέντρωσε τις μελέτες του στον τόμο Η κατάλυση στην οργανική χημεία. Τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ της χημείας το 1912, μαζί με το Βικτόρ Γκρινιάρ.